Jóhanna Kristjónsdóttir skrifar hér einlæga, opinskáa og hjartnæma frásögn af uppvexti sínum í Reykjavík 1940-1956. Hún lýsir sjálfri sér, fjölskyldu sinni og öðru fólki af næmi, húmor og hlýju. Einstök frásögn sem mun teljast til tíðinda. Vigdís Grímsdóttir las bókina og sagði svo frá lestrinum í bréfi til vina sinna: .... fallegasta bók í heimi. Hvernig er hægt annað en vera glaður? Það er sjaldan sem bækur hitta beint í hjartað.